Jaren gaan niet voorbij, zijn beginnen telkens opnieuw

(Geschreven nadat mijn verjaardag op Facebook een regen van felicitaties teweegbracht)

Het is maar Facebook, maar al die felicitaties die gisteren binnenpiepten hebben mijn verjaardag iets enorm feestelijks gegeven. Kleine handdrukjes, vluchtige bezoekjes, een virtuele knuffel: ik was geen moment alleen. En dat betekent veel als je het grootste deel van de dag in een auto zit omdat het ergens in de stad hard heeft geregend. Heel hard, want het water stroomde over de rand van de kali's en zette kampongs en wegen blank. Het verkeer kroop om het water heen maar kwam ten slotte helemaal tot stilstand. Ik moest alleen even een interviewtje doen en dan Hugo van school halen en daarna zou ik echt lekker jarig zijn. Dat laatste lukte nog maar net: na zeven uur bijna-stilstaan bereikten we een schitterend restaurant waar Yulivia het hele personeel 'happy birthday' liet zingen en de zangers mij een taartje gaven met een kaarsje erop. Cheescake, niet te zoet. Ze zongen het lied helemaal uit en ik maar glimlachen. Nee, ik word daar niet meer verlegen van, want, zoals sommige gelukwensers opmerkten: ik was 'alweer' jarig. Inderdaad, ik heb het vaker meegemaakt, maar ik kan zeggen: het gaat me nooit vervelen. Vandaag is de eerste dag van een heel jaar waarin nog alles mogelijk is. Dat gevoel kreeg ik, toen al jullie gelukwensen als confetti op me neer dwarrelden, en dat gevoel houd ik vast tot de volgende keer. Ontzettend bedankt allemaal!